خنده تلخ

بیا که تا نفسی هست یار هم باشیم 

به غنچه های محبت بهار هم باشیم 

آزمودم زندگی دشت غم است 

شادیش اندوه عیشش ماتم است 

در میان جمع مردان یا همیشه مرد باش 

یا دم از مردی نزن یا یکسره نامرد باش 

بمیرم واسه اون دلشکسته 

که چون من خیری از دنیا ندیده 

خنده تلخ من ازگریه غم انگیزتر است 

کارم از گریه گذشته به خودم میخندم